Wat kan het weer veranderlijk zijn

Vannacht heeft het veel geregend en vanochtend regende het ook nog. Wat zullen we vandaag gaan doen? Dus de wegenkaart op tafel en hebben we gekozen voor de Sognefjellpass. Het bleek een goede keuze te zijn. Onderweg nam de hoeveelheid sneeuw op de hellingen toe. Een prachtig landschap trok aan ons voorbij.

Op het hoogste punt werden we getrakteerd op een heuse sneeuwbui. We waanden ons in een wintersportgebied en het weer hoorde hier gewoon bij.

De meegebrachte winterjassen kwamen goed van pas. Eigenlijk wel raar om op zomervakantie een winterjas aan te hebben en dan eigenlijk ook een muts op te willen zetten. De temperatuur was gedaald tot 4 graden Celcius.

Tijdens de afdaling werden we meer dan een uur opgehouden door wegwerkzaamheden. Hier hadden we mooi de gelegenheid om wat ervaringen te delen met andere wachtende Nederlanders. Een man vertelde dat zijn gezin met twee puberende kinderen voor het eerst op vakantie in Noorwegen was. De zoon vond Frankrijk maar niets en Noorwegen kon ook niets zijn, omdat ze daar geen internet op de camping hadden. Na de eerste avond was de zoon toch maar gaan vissen en kwam teleurgesteld terug: visdraad in de knoop en niets gevangen. Vader maakte de afspraak dat ze de volgende dag naar een hengelsportwinkel zouden gaan om advies te vragen. Een oude visser gaf hem een goede visdraad, haak en aas. De zoon moest beloven dat als hij vis zou vangen, hij dat aan de visser moest geven. Die avond werden vijf grote vissen gevangen voor de hengelwinkelier en de rest werd teruggegooid. De zoon was elke avond aan het vissen en had nog nooit zo’n mooie vakantie gehad. De dochter hield van fotograferen en kon ’s morgens niet wachten om op tour te gaan.

Toen we het dal inreden begon een schier zonnetje het te winnen van de bewolking. Uiteindelijk kwamen we op een camping die behoorlijk vol was, maar de zon – die inmiddels volop scheen – vergoedde alles. Het was een keurige camping met uitstekende voorzieningen. We konden lang van de zon genieten. De vooruitzichten voor morgen zijn goed.

Regen = Rijden

Regen = rijden

Vanochtend opgestaan met druilerig weer. Al snel besloten we te zullen rijden zolang het regent. Als je niet kan genieten van de omgeving als het slecht weer is, moet je de beschikbare tijd nuttig besteden. De eerste stop was een “schuur van Malle Pietje”. Je kon het niet bedenken of het stond er. Helaas zijn we vergeten om een fotootje te maken. We vervolgen onze weg richting het zuiden naar Trondheim. Het was een stukje route dat we op de heenweg ook al gereden hadden.

Oppdal was onze tweede stop. We hebben ons getrakteerd op een kopje koffie en een muffin. Het volgende uurtje is besteed aan het bezoek van kleine lokale winkeltjes met artikelen die je in Nederland niet direct aantreft. Vooral Laura was niet snel uitgekeken. Een leuk winkeltje met husflit had buiten een huisje aangekleed, geheel gebreid. Het blijkt het snoephuisje te zijn uit het sprookje van Hans en Grietje. Bij nadere inspectie zagen we deze kinderen en de heks ook binnen in het huisje staan. Uiteraard ook allen gebreid, zelfs de snoepjes en lolly’s ontbraken niet.

We zijn verder gereden want het regende nog steeds en zijn uiteindelijk op de camping in Lom beland. Laura moest Robert regelmatig aanmoedigen om maar verder te rijden, omdat de campings onderweg niet aan de eisen konden voldoen.Wel kwamen we een mooie waterval tegen.

Uiteindelijk stond de teller op 393 km en zijn we in Lom aangekomen.

Helaas geen Tour du Jour op tv, want we staan onder de bomen en hebben daardoor geen verbinding met de Astra 19 kunnen krijgen. Een wandeling komt daarvoor in de plaats met als plezierige bijkomstigheid dat het inmiddels droog was geworden. Nu nog even de weblog even bijwerken, waarbij het overigens weer is gaan regenen en we nu voor de eerste keer de verlichting in de camper moeten ontsteken.

Nog even genieten van het weer

Gisteravond lekker genoten van de mooie plek aan zee. Laura kon het hele strand afzoeken naar allerlei schelpjes en stokjes e.d. Ze was er uren zoet mee, terwijl ik heerlijk heb genoten van de zon.

Later op de middag trok de wind wat aan en konden we helaas niet de BBQ benutten. Het werd gekruide kipfilet met gebakken aardappelen en gemixte groente van broccoli, worteltjes en bloemkool.

We hebben besloten de veerboot van kwart over acht maar aan ons voorbij te laten gaan en hebben lekker uitgeslapen en uitgebreid ontbeten. We zagen de veerpont steeds voor ons langs varen, maar toen we bij de haven - een kleine kilometer verderop - kwamen, ging onze eerstvolgende veer Hofles naar Lund pas om half twaalf. Er zat nog een ander traject in de dienstregeling en daar waren we niet van op de hoogte.

Nadat we Lund verlaten hadden, zagen we velden met lupinen die aan een fotosessie moesten worden onderworpen.

Het weer verslechterde en dat was ook al voorspeld door de vorige eigenaar van de camping. Die kwam ons gister even begroeten vanaf zijn quad. Het was hier zelden mooi weer en hij zei dat we mazzel hadden. Deze dag dus maar besteed aan een verplaatsing van 161 km. Dat klinkt niet veel, maar de gemiddelde snelheid was laag, omdat dit een route was langs een weg van lagere orde. We zijn in Namsos naar een groot winkelcentrum gegaan, wat een leuke afwisseling was van al het natuurschoon. Tenslotte moet Laura haar behoefte aan shoppen ook wat stillen. Na Namsos hebben we de E6 weer genomen en dat deel is niet het meest boeiende.

Langs de E6 zijn niet veel campings die een mooie ligging hebben, daarom hebben we onze eisen sterk naar beneden gesteld. Toch nog een leuk plekje gevonden met uitzicht op een fjord. De laatste voor ons, want we gaan nu verder het binnenland in.

Genieten van het mooie weer

Nu het weer optimaal is, zon en heerlijke temperaturen, passen we ons aan. De gereden afstanden worden steeds korter en we zoeken dus eerder een camping op. Vandaag was ook zo’n dag met slechts 85 kilometer. Vanochtend eerst wat langer op de camping gebleven en pas tegen elven vertrokken. Bij de eerste supermarkt voldoende eten ingekocht.

Nadat de koelkast gevuld was, schrok Laura zich lam. De hele deur van de koelkast kwam los en de mayonaise vloog over de vloer. De koelkastdeur was onder uit het pennetje gegaan. Bij nadere analyse bleek dit een probleem te zijn die dooreen voorganger ook al was gerepareerd. Met ducktape – altijd nuttig bij het oplossen van mankementen – was het klusje gelukkig te klaren. Een half uurtje later reden we weer. Even later kwamen we een auto midden op de weg tegen met grote schade aan de voorkant. De airbags waren uitgegaan en een man en jongen stonden tegen de vangrail geleund. Eerst even gevraagd of alles goed ging, maar we vroegen ons wel af wat ze hadden geraakt. Bleek de bestuurder achterop een andere auto te zijn gereden die stond te wachten op een kudden overstekende koeien. Hij had het totaal over het hoofd gezien. Wij dachten in eerste instantie aan een overstekende eland of zo, maar die zie je hier natuurlijk niet zo veel. Je ziet wel steeds waarschuwingsborden voor de aanwezigheid van elanden, maar die heb je in Nederland veel voor herten en die zie je ook nauwelijks bij ons. Dus dat was wel logisch vonden we. Nog geen drie kilometer verder zagen we een eland! Deze liet zich gelukkig volop fotograferen en filmen. De eland voerde het optreden uitstekend uit en stak ook nog even voor ons de weg over, waarna de eland zich tegoed deed aan vers gras, waarbij er geposeerd werd met een pluk gras in zijn bek.

Rond twee uur zagen we een camping die mooi gelegen was aan zee. We zijn direct de oprit opgereden en hebben ons gemeld. Het sanitair zag er uitstekend uit en het bleek ook nog de goedkoopste camping te zijn tot nu toe. We hebben eerst nog even de tanken geleegd, zodat we dat morgenvroeg niet hoeven te doen. Daarna een mooi plekje bemachtigd aan zee met uitzicht op de overkant.

Nu we toch over de kortere afstanden hebben, hier even een overzicht tot nu toe:

4/7: 952 km, 5/7: 40 km, 6/7: 586 km, 7/7: 318 km, 8/7 446 km, 9/9: 85 km, 10/7: 72 km, 11/7: 196 km, 12/7: 120, 13/7: 58 km, totaal 2.863 km.

Op naar Torghatt

Vanochtend om zeven uur opgestaan, want de veerboot op tien minuten afstand vertrok om kwart over acht. Binnen drie kwartier kunnen we vertrekken en dan hebben we ook nog een ontbijtje genuttigd. Bij de pont aangekomen, zijn we lang niet de eersten. De volgende pont gaat namelijk 10.45 uur en dat was ons veel te laat. Het weer was prachtig en de overtochten waren dus heerlijk. Het uitzicht was ook mooi, helemaal als we de zeven zusters passeren. Deze toppen boven de 1000 meter vormen een bergrug. De sneeuw ligt nog op de hogere delen.

Als we ons doel naderen en het gewoon warm is, besluiten we de laatste acht kilometer met de fiets te doen. Het is een mooie tocht naar het eind van een landtong. Het is heel raar, maar je bent geneigd om de tegemoetkomende fietsers gedag te zeggen. Je doet dat namelijk ook tegen elke camperbestuurder die je tegenkomt, maar fietsers groeten elkaar weer niet.

Na een heerlijk fietstochtje hebben we onze fietsen gestald om een pad omhoog te nemen. Over een rivierbedding moest we 150 meter omhoog klimmen over rotsen e.d. om een voorlopig nog onzichtbaar gat in een berg te bereiken. Onderstaande foto is het bewijs dat we deze prestatie wel hebben geleverd.

Let even op de kleine personen op de foto om een goede indruk te krijgen van de grootte van de opening in de berg.

Na terugkomst hebben we besloten om nog even door te fietsen naar de camping. Op het terras genoten van een kop koffie met wat erbij op een schoteltje. Dat hadden we namelijk wel verdiend. Na terugkomst bij de camper, hebben we overwogen om terug te gaan naar deze camping. Onderweg een beetje spijt gehad, want we kwamen geen mooie overnachtingsplekken tegen. Uiteindelijk toch een camping gevonden en genoten van pannenkoeken. Lekker buiten bakken op de scottelbraai, zodat de camper er ook niet naar ruikt.

We weten nog niet wat het programma van de komende dagen is, maar dat laten we maar op ons afkomen.

Verder naar het zuiden

Vanochtend hebben we ons heerlijk gedoucht. Complimenten voor de camping. Redelijk op tijd vertrokken, want vandaag stond in het teken van een aantal veerverbindingen. En als je dan kijkt naar de organisatie rond het oprijden van de veerboot, denk je wel eens waar zijn ze mee bezig. Zo werd er nu weer een auto met een knots van een caravan als allerlaatste achteruit de pont op gestuurd. De chauffeur had alle hulp nodig om zijn combinatie een beetje recht achteruit te laten rijden, laat staan dat ie ook nog naar de zijkant werd gedirigeerd. Na een half uurtje varen, zagen we de aanlegsteiger. Deze overtocht zou toch een uurtje duren of hadden we het mis. Na het opstaan waren er enkele Noren die zeiden dat we konden blijven zitten, want dit was een tussenstop. Toen bleek waarom de auto met caravan zo moest staan. Hij moest er hier af en dat ging nu heel eenvoudig. Dus toch niet zo gek. De koffie op de veerpont was wel heel erg duur, maar we hadden weer niet door dat je het kopje zo vaak als je wou kon bijvullen. Weer een leermomentje.

Nog leuk om te vertellen dat we gisteren bij de terugvaart werden opgemerkt door een tweetal jongetjes die enthousiast tegen hun ouder zeiden dat wij Nederlanders waren. Blijkbaar zijn we toch een beetje bijzonder. Toen de vader zei dat ze geemigreerd waren naar Noorwegen , begrepen we dat de beide kereltjes het leuk vonden om even Nederlands te spreken met anderen. Ze kwamen ook nog tegenover ons op de camping te staan. Zij waren wel helemaal bij de gletsjer geweest en daar hadden we respect voor. We hebben ze overigens de hele avond niet meer gezien. Moe blijkbaar.

Onderweg een prachtige rit met een tussenstop op een uitzichtpunt. Hieronder is een foto weergegeven. Het broodje met zalm smaakte goed onder het genot van toekijkende Duitsers die vanaf de parkeerplaats ons zagen zitten. Je kon horen dat ze jaloers waren.

Het weer werd intussen steeds beter en we hebben daarom wat eerder een camping opgezocht om nog wat te genieten van de zon. We reden rond half zes de camping op en dat lijkt voor ons Nederlanders veel te laat, maar hier schijnt de zon om tien uur nog. Dus tijd genoeg om te zonnen. Bij het plaatsen van de camper waren wel wat asociaal, want we namen alle zon weg van de buren. Het bleek geen probleem, want de zon draaide toch nog verder. Hij had achteraf gelijk.

De volgende morgen zouden we vroeg op, maar op tijd op bed gaan lukte niet. We zijn om half elf nog even gaan wandelen.

Mooi Noorwegen

Gisteravond nog lang buiten geweest en aan zee op een rotspartij rondgehangen. Er was een nog stel, waarvan de een aan het vissen was. Hij sloeg de een na de andere vis aan de haak, maar gooide die ook weer terug in zee. Een zeehond sloeg het vanaf een afstandje gade.

Totdat de lijn wel zeer zwaar was in te halen. De zeehond had dezelfde vis te pakken, want het aas was van de haak. De visser keek wel erg beteuterd en hield het vissen voor gezien.

Afgelopen nacht werd Laura om half drie wakker om te kijken naar de middernachtzon. De lucht was al gedurende de avond opgeklaard, dus was het nog mooier dan we gedacht hadden. Na wat foto’s te hebben gemaakt, zijn we weer lekker ingeslapen.

’s Morgens maar wat vroeger opgestaan en om kwart over negen reden we van de parkeerplaats af.

Direct na het wegrijden zag Laura een zeearend. Die hadden we gisteren ook al gespot, maar nu zat hij op een rots. Toen Robert terugliep vloog hij helaas weg, maar gelukkig zag Laura hem een eindje verder weer op een andere rots landen. Snel wat foto’s geschoten. De zeearend werd aangevallen door een andere vogel en besloot toen weg te vliegen. Hieronder zijn de resultaten te zien.

We hebben wat boodschappen gedaan om de voorraden aan te vullen. Daarna een langere stop bij een sanizuil. Het legen en vullen van de tanks gaat steeds handiger. Er was ook een infocentrum bij deze prachtige parkeerplaats. Hier lazen we dat de boot naar de Svartisen-gletsjer over een kwartiertje zou vertrekken. Dus snel naar de kade gereden, die ca 500 meter verderop lag en de boot nog net gehaald. We zijn om kwart over twaalf vertrokken op weg naar de Svartisen-gletsjer.

Aangekomen bij de steiger kon je fietsen huren, maar wij dachten dat we die drie kilometer wel konden lopen. Op een kruispunt verderop was een klein kaartje, waarop twee mogelijkheden stonden aangegeven met een zware en lichtere route . Wij begonnen vol goede moed voor de zwaardere route. De gletsjer kwam steeds dichterbij.

Een tussenstop was nodig.

Onderaan de gletsjer lag een hele grote rotspartij die beklommen moest worden. Al snel werd duidelijk dat dit een hele klim zou worden. De collegaklimmers waren uitgerust met Nordicwalking-stokken. Bijna halverwege hebben we maar rechtsomkeer gemaakt en zijn terug gegaan. Toen we rond half vier bij de steiger terug kwamen, waren we moe maar toch voldaan. Toch heel mooie foto’s gemaakt.

We zijn verder gereden naar de eerstvolgende camping, die als zeer goed omschreven was. Dit klopte helemaal. Na een heerlijke maaltijd in onze camper, even een wandeling gemaakt ook al leek het weer niet geweldig. Maar eenmaal onderweg bleek dit mee te vallen. De wandelroute liep over rotsen en vlonders naar boven de camping vanwaar we een prachtig uitzicht hadden op de omgeving.

De terugreis

Vanochtend werden we gewekt door het kort na elkaar starten van de auto’s van de werkende ouders. Het was rond half zeven en wij dachten we draaien ons nog even om. Uiteindelijk werden we om half tien wakker. Wederom heerlijk geslapen. De meegebrachte dekentjes zorgden ervoor dat we het niet koud hebben gehad.

Opeens realiseerden we ons dat we aan de terugreis zouden beginnen, terwijl we nog maar net op vakantie zijn. Het noordelijkste puntje van onze reis is dus bereikt. Vandaag pakken we de RV17, ons reisdoel. We waren nog maar net vertrokken, toen Laura ineens een eland langs de kant van de weg zag staan. Direct gestopt en uitgestapt om het vast te leggen.

Het was een eland met een jong, die het al snel het beter vond om zich in het bos terug te trekken. Jammer dat het bij een korte ontmoeting bleef.

Daarna de reis voortgezet naar het zuiden met als eerste een stop bij de Saltstraumen. Dit is een smal deel in een fjord waar het water zeer sterke getijdenstroom kent. We hadden ons op de hoogte gesteld van de tijden waarop het eb en vloed zou zijn en de stroom was rond 11 uur het sterkst. Waar we de camper geparkeerd hadden was een supermarkt en daar hebben we wat inkopen gedaan. Een eindje verderop kwamen we een servicestation tegen, dus hebben de watertank volgegooid en het toilet voor de zekerheid geleegd. Alles was gereed om de nacht door te brengen als vrijkampeerders. Een eindje verderop hebben we even op het strand gelopen wat schelpen gezocht.

Na een paar andere tussenstops hebben we een parkeerplaats opgezocht en genieten we nu van het uitzicht.

Volgens de reiswijzer staan we precies goed om de middernachtzon te zien. Nu maar hopen dat de bewolking wat oplost.