Gisteravond nog lang buiten geweest en aan zee op een rotspartij rondgehangen. Er was een nog stel, waarvan de een aan het vissen was. Hij sloeg de een na de andere vis aan de haak, maar gooide die ook weer terug in zee. Een zeehond sloeg het vanaf een afstandje gade.

Totdat de lijn wel zeer zwaar was in te halen. De zeehond had dezelfde vis te pakken, want het aas was van de haak. De visser keek wel erg beteuterd en hield het vissen voor gezien.

Afgelopen nacht werd Laura om half drie wakker om te kijken naar de middernachtzon. De lucht was al gedurende de avond opgeklaard, dus was het nog mooier dan we gedacht hadden. Na wat foto’s te hebben gemaakt, zijn we weer lekker ingeslapen.

’s Morgens maar wat vroeger opgestaan en om kwart over negen reden we van de parkeerplaats af.

Direct na het wegrijden zag Laura een zeearend. Die hadden we gisteren ook al gespot, maar nu zat hij op een rots. Toen Robert terugliep vloog hij helaas weg, maar gelukkig zag Laura hem een eindje verder weer op een andere rots landen. Snel wat foto’s geschoten. De zeearend werd aangevallen door een andere vogel en besloot toen weg te vliegen. Hieronder zijn de resultaten te zien.

We hebben wat boodschappen gedaan om de voorraden aan te vullen. Daarna een langere stop bij een sanizuil. Het legen en vullen van de tanks gaat steeds handiger. Er was ook een infocentrum bij deze prachtige parkeerplaats. Hier lazen we dat de boot naar de Svartisen-gletsjer over een kwartiertje zou vertrekken. Dus snel naar de kade gereden, die ca 500 meter verderop lag en de boot nog net gehaald. We zijn om kwart over twaalf vertrokken op weg naar de Svartisen-gletsjer.

Aangekomen bij de steiger kon je fietsen huren, maar wij dachten dat we die drie kilometer wel konden lopen. Op een kruispunt verderop was een klein kaartje, waarop twee mogelijkheden stonden aangegeven met een zware en lichtere route . Wij begonnen vol goede moed voor de zwaardere route. De gletsjer kwam steeds dichterbij.

Een tussenstop was nodig.

Onderaan de gletsjer lag een hele grote rotspartij die beklommen moest worden. Al snel werd duidelijk dat dit een hele klim zou worden. De collegaklimmers waren uitgerust met Nordicwalking-stokken. Bijna halverwege hebben we maar rechtsomkeer gemaakt en zijn terug gegaan. Toen we rond half vier bij de steiger terug kwamen, waren we moe maar toch voldaan. Toch heel mooie foto’s gemaakt.

We zijn verder gereden naar de eerstvolgende camping, die als zeer goed omschreven was. Dit klopte helemaal. Na een heerlijke maaltijd in onze camper, even een wandeling gemaakt ook al leek het weer niet geweldig. Maar eenmaal onderweg bleek dit mee te vallen. De wandelroute liep over rotsen en vlonders naar boven de camping vanwaar we een prachtig uitzicht hadden op de omgeving.